ચાલ ઝઘડીએ
તું અવાજ તો ઉચક,
હું ટેકો આપું, અગડમ બગડમ કરીએ,
યાદો ના પોટલા
ફેંદી ખોટી ફજેતી કરીએ;
ઉઘાડ માળિયા ના
દરવાજા ઓ દુશ્મન-એ-દોસ્ત ,
પકડ આ પોટલું
ફેંદી નાખ,
ચાલ ઝઘડીએ.
ચાલ શાળાએ જઈએ,
ચાલ શાળાએ જઈને
વર્ગે વર્ગે ધમાલ મચવીએ,
મનની મોટપના
વિશાળ બચપણ ને બોલાવીએ;
ચલ, શિક્ષક સામે
ઘોંઘાટો નો અત્યાચાર આદરીએ,
ઘંટનો આતંકવાદ અટકાવી સમય ને રોકી લઈએ.
છોડ આ બેગ ને પકડ દફતર,
ચાલ ઝઘડીએ.
ચાલ દિલ ને જોઉં,
આ દિલ તો મારા-તારા ફૂટલાં, સંગે ગાંઠ અધુરી,
ઠારે દિલ ના ઘા તેવી શું પટ્ટી છે કોઈ પૂરી?
અંતરનું કમાડ ઉઘાડી વાસી છબીઓ ફેંદી લઈએ,
ને પાળેલા સંચાઓથી(sewing Machine) થીગડે વળગાડી દઈએ;
મુક ગમ બાજુ પર, પકડ ઓશીકું,
ચાલ ઝઘડીએ.
ચલ કંઇક શીખવાડું,
અરે તું મને શું શીખવે,ચાલ કુદરત ના ખોલે શીખીએ,
સાહસ તો સાવજનું જો સામી છાતીએ જ ઝઘડીએ;
હું નોળિયો ને તું નાગ બની જઈ ખુલ્લા વેરે વળગીએ,
વૃક્ષના મુળિયા સમું એ બાથમાં ઝેર ને જક્કડીએ.
લાવ વાવાઝોડું ને બનું હું દાવાનળ,
ચાલ ઝઘડીએ.
રા.ગા. જેવી ખોટી
મોટી બંધીશો ચાલવીએ,
એ.કે. જેવા ખોટા
મોટા આક્ષેપો ઠાલવીએ;
સાયકલ પર હાથી
બેસાડી ગામ આખું ફેરવીએ,
રાજનીતિ ની
રંજીશોથી દેશ આખો રેલાવીએ.
તું રાગડા તાણ
હું ડ્રામા કરું,
ચાલ ઝઘડીએ.
પ્રેમની શું
વ્યાખ્યા જ્યાં દુનિયા એકમેક ને દાઝે,
નફરતની શું ફિતરત
કે જે દુશ્મનીને ના લાજે;
છૂટી બધું જ
જવાનું હોય તો મુકીને અહીંજ જઈએ,
યાદો કેરી ઢાલે
છેલ્લા શ્વાસે બગાવત કરીએ.
છોડ ફેંટ, પકડ
હાથ.
ચાલ મળીએ.
પકડ આ પોટલું
ફેંદી નાખ,
ચાલ ઝઘડીએ.
- ઋત્વિક વાડકર
In this Poem I tried to express my aggressive mood with
my best friend. Let’s Fight as world do with friend in a sunny funny way.
In first stanza poet meets to his friend and appeals to
fight, as he is not responding his feelings since long. He says to remember all
sorrows and time when he was missing his friend and wants to fight for it. That
friend is not speaking with this poet since long, so poet has many things to
discuss and says, “Let’s fight, once”. That friend may confuse that how to
fight with this dear and near friend? So, poet gives ways to fight.
In second Stanza poet and his friend goes into their
school days. Poet says, “Let’s go to the school and fight like schooldays we do”.
In third Stanza poet and his friend becomes young and
discusses that both have beautiful feelings with broken hearts. There is
nothing to apply on such breaks and cracks on heart, except to use such images
of past carried by the heart. Understand it well.
In fourth stanza when friend of poet tries to teach how
to fight, poet says that don’t teach how to fight lets learn from the holy
nature. That selfless nature also teaches us to give powerful fight.
Now, in fifth stanza they became more experienced about
political fight. Think about signs and names mentioned in it.
In last stanza, both friends became little liberal about
the matter “Let’s fight”. And ends with
the conclusion that lets define love and enmity in friendship. Let’s shake hands,
let’s meet but let’s fight.
Hope you enjoyed the lines and motive behind.
Give your comments on it. I am waiting.
-
Rutvik Wadkar
