બસ છે..... (A conversation with my God)

મનને શાંતિ મળે ના મળે, તું મારા મન માં મળે એટલું બસ છે;

કોઈ દોસ્તાર બને ના બને, તું મને દિલદાર મળે, બસ છે.

દુનિયા તારી સ્તુતિ ગાવા રાગડાય તાણે, પણ તું ક્યાં ટસ નો મસ છે;

હું થોડું ગાઉં , ને તું મારી સામેવાળામાં બેઠો મલકાય,           બસ છે.

લખાણની  વાતો વાંચી નથી, તારી એક કાવ્યપંક્તિ મળે બસ છે;

હું તો કવ છું મૌન રહે, બોલીશ જ ના, એક ઈશારો મળે, બસ છે.

તારા પ્રેમ ને હું શું ખોલું? , તું મારો યાર જબરદસ્ત છે;

તું મને સામે મળે કે ના મળે, મારામાં તું એક એહસાસ બસ છે.

તારું સર્જન તને યાદ કેમનું કરે?, એતો તારી ચીજ બડી મસ્ત છે;

તારી યાદમાં તારા હાથ નો કોળીયો ખાઉં ને તું એને પચાવે એટલું બસ છે.

મારી માં ને રીઝવવા લોકો તને છોડી જાગે, એ બધા જ અલમસ્ત છે;

હું તો બસ તને ભજું, ને  તું માં બની તારા ખોળામાં લે એટલું બસ છે.

દુનિયા ના દરવાજા ખુલા દેખું છું, પણ લોકો મારાથી ત્રસ્ત છે;

હું દોડતો તારી પાસે આવું ને તું બોલાવે એટલું બસ છે.

વડીલો તારું નામ બોલે, કે તું દુનિયાદારી માં વ્યસ્ત છે;

હું આમ તો એકલો છું, તું તારા વિચાર વહેંચાવ્ડાવે એટલું બસ છે.

વિશ્વ  આખું તને ચાર દીવાલે સજાવે ને બોલે તું કેટલો તંદુરસ્ત છે;

હું તને મારા માં જોવું , ને તું બીજા માં દેખાય એટલી દ્રષ્ટિ મળે એ બસ છે.

- ઋત્વિક વાડકર

http://www.mindtools.com/mnemlsty.html

કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ

કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ

એકલવાયા વાયરામાં એક અર્પણા અધુરી રહી ગઈ;

કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.

શાળાની પાટલીએ ખોતરી'તી એને,

આંગણાની દીવાલોએ સજાવી'તી એને,

પરિવર્તનની    બારી   એની   નજર    દૂર    કરી  ગઈ;

કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.

કદાચ વિષાદ હતો એ કર્મયોગનો,

કદાચ અપવાદ હતો એ સાંખ્યયોગનો,

રમત રમતમાં નિર્ધારણ વર્ષની એ ગણતરી અધુરી રહી ગઈ;

કોણ જાણે  ? કોને કહું  ?  કવિની  કલ્પના   અધુરી  રહી  ગઈ.

આત્મસંયમની ધાર કેરી આરી એને બાંધી,

અડધી રાતે લાકડી તેડી લાવ્યો એતો ગાંધી,

એ  ગાંધી   કેરા  સાથી  ની  મૂરત  અધૂરી  રહી   ગઈ;

કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.

એક જ સરખું આપનું આખી રાત ચલાવી આવ્યો,

એના અંતરમાં છાની પણ એક આગ લગાડી આવ્યો,

બેધ્યાન કરી એક ઘટના પાછી તળિયે અણદી ડૂબી ગઈ;

કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.

બાતમીઓ નો મહાસાગર અવકાશ તળે ખૂટી ગયો,

ટીપું ટીપું ઉધાર માંગી આશ્વાસન એતો લૂંટી ગયો ,

બસ, કોઈક વ્યક્તિની કાચી ઓળખ એની વાત પૂરી કરી ગઈ;

કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિની  કલ્પના  અધુરી  રહી  ગઈ.

- ઋત્વિક વાડકર

The Gudhi

Hello!

Today is our Maharashtrians' new year day. “ Gudhi Padwa”. I am going to discuss some interesting things about “The Gudhi”.

The Gudhi

On Guḍhī Pāḍavā, a gudhi is found sticking out of a window or otherwise prominently displayed in traditional Maharashtrian households. Bright green or yellow cloth adorned with brocade (zari) tied to the tip of a long bamboo over which gaathi (sugar crystals), neem leaves, a twig of mango leaves and a garland of red flowers is tied. A silver or copper pot is placed in the inverted position over it. Altogether, it is called as Gudhi. It is hoisted outside the house, in a window, terrace or a high place so that everybody can see it.

Some of the significances attributed to raising a Gudhi are as follows:

·         Maharashtrians also see the Gudhi as a symbol of victory associated with the conquests of theMaratha forces led by Chhatrapati Shivaji. It also symbolizes the victory of King Shalivahanaover Sakas and was hoisted by his people when he returned to Paithan

·         Gudhi symbolizes the Brahmadhvaj (translation: Brahma’s flag) mentioned in the Brahma Purana, because Lord Brahma created the universe on this day. It may also represent Indradhvaj (translation: the flag of Indra).

·         Mythologically, the Gudhi symbolizes Lord Rama’s victory and happiness on returning to Ayodhya after slaying Ravana. Since a symbol of victory is always held high, so is the gudi (flag). It is believed that this festival is celebrated to commemorate the coronation of Ramapost his return to Ayodhya after completing 14 years of exile

·         Gudhi is believed to ward off evil, invite prosperity and good luck into the house.

The Gudhi is positioned on the right side of the main entrance of the house. The right side symbolizes active state of the soul.

Festivities

On the festive day, courtyards in village houses will be swept clean and plastered with fresh cow-dung. Even in the city, people take the time out to do some spring cleaning. Women and children work on intricate rangoli designs on their doorsteps, the vibrant colours mirroring the burst of colour associated with spring. Everyone dresses up in new clothes and it is a time for family gatherings.

            Traditionally, families are supposed to begin the festivities by eating the bittersweet leaves of the neem tree. Sometimes, a paste of neem leaves is prepared and mixed with dhane, gul/gur (known as jaggery in English), andtamarind. All the members of the family consume this paste, which is believed to purify the blood and strengthen the body’s immune system against diseases.

Maharashtrian families also make shrikhand and Poori or Puran Poli on this day. Konkanis make Kanangachi Kheer, a variety of Kheer made of sweet potato, coconut milk, jaggery, rice flour, etc. and Sanna.