કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ
એકલવાયા વાયરામાં એક અર્પણા અધુરી રહી ગઈ;
કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.
શાળાની પાટલીએ ખોતરી'તી એને,
આંગણાની દીવાલોએ સજાવી'તી એને,
પરિવર્તનની બારી એની નજર દૂર કરી ગઈ;
કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.
કદાચ વિષાદ હતો એ કર્મયોગનો,
કદાચ અપવાદ હતો એ સાંખ્યયોગનો,
રમત રમતમાં નિર્ધારણ વર્ષની એ ગણતરી અધુરી રહી ગઈ;
કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.
આત્મસંયમની ધાર કેરી આરી એને બાંધી,
અડધી રાતે લાકડી તેડી લાવ્યો એતો ગાંધી,
એ ગાંધી કેરા સાથી ની મૂરત અધૂરી રહી ગઈ;
કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.
એક જ સરખું આપનું આખી રાત ચલાવી આવ્યો,
એના અંતરમાં છાની પણ એક આગ લગાડી આવ્યો,
બેધ્યાન કરી એક ઘટના પાછી તળિયે અણદી ડૂબી ગઈ;
કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિ ની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.
બાતમીઓ નો મહાસાગર અવકાશ તળે ખૂટી ગયો,
ટીપું ટીપું ઉધાર માંગી આશ્વાસન એતો લૂંટી ગયો ,
બસ, કોઈક વ્યક્તિની કાચી ઓળખ એની વાત પૂરી કરી ગઈ;
કોણ જાણે ? કોને કહું ? કવિની કલ્પના અધુરી રહી ગઈ.
- ઋત્વિક વાડકર
No comments:
Post a Comment